
Dagboek – foto: za 26 apr 2025 /

Wat er zoal passeert in mijn internetspeeltuin. Maar ook huis, tuin, muziek en Apple.
Veel appels dit jaar waarschijnlijk.
Gelukkig geen importtarrieven vanuit onze koude slabak. Knapperend vers. Zalig!
Zou het kunnen dat Pasen op komst is?
Dagje Antwerpen.
na vermoedelijk een zware nacht doet onze vriend een dutje.
Een foto van onze poes “Fons” doet het altijd goed.
Hoogtepunt onderweg naar de lente. De eerste slaplantjes planten in onze koude bak.
Afgelopen zondag nog eens een keertje naar de cyclocross gaan kijken. De sluitingsprijs in Oostmalle. En ja er waren meer mensen met de fiets gekomen.
voor zonsopkomst, voor de gesnoeide pruimenbomen en dat het fris was.
Weerspreuk: “Schijnt met Lichtmis de zon door de toren, het blijft nog wel even bevroren.”
Vandaag blijft het in de Noorderkempen zonnig en koud. Ook morgen wordt het mooi met veel zon en wat hoge wolkensluiers. De maxima klimmen tot 6 graden bij een zwakke wind uit het oosten. ’s nachts kan het tot -7 vriezen.
Het was onweerstaanbaar mooi buiten. Ik kon het niet nalaten om vanmorgen een paar foto’s te nemen in de tuin. De natuur leek wel een schilderij. De kale bomen glinsterden in het zonlicht, de bevroren grassprieten knisperden onder mijn voeten. Overal zag ik kleine details die je alleen op zo’n ochtend opmerkt: de bloemkoppen van de nog niet gesnoeide hortensia. Bloemsuikerige houten planken, de delicate ijskristallen op een dakraam.
Fotografeer voorzichtig, denk aan mij.
Prettig weekend!
Ze staan nog in een vaas maar het geeft toch al een beetje een lentegevoel.
De binnenschijnende zon op onze slaapkamer, dit is het soort ochtend waar je wakker voor wilt worden.
Onze lieve witte poes heeft een onverwachte passie ontwikkeld voor het stoofvlees dat ons Irentje aan het klaarmaken is in de keuken. Met haar neus in de lucht en haar ogen vol verwachting gericht op de heerlijke geuren die uit de pot komen, lijkt het wel of onze Fons een culinaire criticus is geworden. Met zijn pootjes houd hij zich vast aan de greep van een keukenkastdeur. We konden niet stoppen met lachen. Misschien moeten we een kattenstoofvlees-recept bedenken? Wat een grappig en schattig moment!
Wat krijgen we nu? Kom ik voorbij de thermometer onder ons afdak. Uit de wind in de zon, en kijk een keer, twintig graden. Nu niet overdrijven hé. Maar het is wel zo.
En dat is het mooie van zo’n gekke winterdag. Hij brengt een beetje vrolijkheid in het dagelijkse leven. Zelfs al duurt het maar even, die twintig graden onder ons afdak. Dus ja, Kempen, neem je zonnebril uit de kast en geniet van dat straaltje zon. Morgen is weer een ander verhaal. Maar vandaag? Vandaag is het twintig graden. Nu ja, onder ons afdak dan toch.
Een zonnige ochtend is altijd een fijne beleving.
Gisteravond kregen we net voor zonsondergang na de mistige dagen toch een streepje licht. En wat voor een. Mooi!
Op de voorgrond zie je onze oude appelboom met zijn takken die grillige patronen vormen tegen de achtergrond van de ondergaande gouden zon. Rechts ernaast de gesnoeide knotwilgen die geduldig wachten op de lente . Ze voegen een vleugje folklore toe aan het kempense landschap.
Alhoewel men al een hele week zegt dat het morgen zonnig wordt komt daar niks van in huis en blijft het hier rond het vriespunt.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.